Georgians lived in North caucasus, In particular in Mozdok and Near the khizlar. Some songs was recorded In 1890-1904 by Dimitri Arakhishvili (compouser and Ethnomusicologist). These samples are published in the book «Грузинское народное музыкальное творчество». Recorded exzamples is monofhonic, Two-voiced and Three- voiced.
In samples recorded by Arakhishvili pedal burdon. Two kinds of implementation form is kept, cadences, melody types etc. At the same time there are some none-typical points. In one voiced songs there can be seen the influence of major-minor system which can prove changes in musical aspect.
Georgians livel in two villages of Khizlari region: in particular Aleksandronevskaia (rural) and Shelkovskaia (Sarapani). They were descendants of people immigrated during Lekianoba (1724, 1795, 1860-s – the period of small attacks on Georgian population living in plain of Georgia by feudal leaders from Kakheti, Khevi, Kartli and Imereti. In a linguistic aspect the speech of Khizlari Georgians (with Mozdokian) is one dialect but several decades ago this dialect was changed by Russian. Dimitri Arakhishvili His recorded songs thought that they were Kakhetians, but the time approved that they were from Khartli.

Грузины жили на Северном кавказе, в частности в окрестностях Моздока и Кизлара. Малая часть примеров народных песен 1890-1904 годах была записана композитором и этномузыкологом Дмитрий Аракишвили (по Руский Аракчиев). Эти примеры опубликованы в сборнике «Грузинское народное музыкальное творчество». Эти песни один, двух и трехголосные. В этих примерах, записанных Д. Аракишвили многоголосие представлено педальным бурдоном, сохранена двустороняя форма исполнения, кадансы,типы мелодии т. д. В тоже время, то там то сдесь отмечаются атипичные явления. В одноголосных песнях видно влияние мавжоро-минорной системы, что в музыкальном мышлении потверждает проишедщие изменения. Грузины жили в селах Александроневское (деревенское) и Шелковское (сарафан) кизларского раиона. Они являются потомками похишенных леками (1724, 1795, 11860-х) из регионов грузии Кахетии, Хеви, Картли, Имеретии. С язиковои точки зрения произношение Кизларских грузин (наряду с моздокским) рассматривалось, как один диалект. Однако через несколько десятков лет их сменил русский язык. Дмитрий Аракишвили считал зафиксированные собои песни кахетинскими, но время доказало их карталинство.

ქართველები ჩრდილოეთკავკასიაში, კერძოდ მოზდოკსა და ყიზლარის მიდამოებში ცხოვრობდნენ. ნიმუშთა მცირე ნაწილი 1890-1904 წლებში ჩაწერილი აქვს კომპოზიტორ და ეთნომუსიკოლოგ დიმიტრი არაყიშვილს. ეს ნიმუშები გამოქვეყნებულია კრებულში «Грузинское народное музыкальное творчество». ფიქსირებული სიმღერები ერთ, ორ და სამხმიანია.
არაყიშვილის მიერ ჩაწერილ ნიმუშებში მრავალხმიანობა პედალური ბურდონით არის წარმოდგენილი. შენარჩუნებულია შესრულების ორპირული ფორმა, კადანსები, მელოდიის ტიპები და სხვა. ამავე დროს, აქა-იქ ატიპური მოვლენებიც შეინიშნება. ერთხმიან სიმღერებში სჩანს მაჟორ-მინორული სისტემის გავლენა, რაც მუსიკალურ აზროვნებაში მომხდარი ცვლილებების დამადასტურებელია.
ქართველები ცხოვრობდნენ ყიზლარის რაიონის სოფლებში: ალექსანდრონევსკაიასა (სასოფლო) და შელკოვსკაიაში (სარაფანი). ისინი ლეკიანობის დროს (1724, 1795 და 1860-იანი) კახეთიდან, ხევიდან, ქართლიდან და იმერეთიდან გადმოსახლებულთა შთამომავლები იყვნენ. ენობრივი თვალსაზრისით ყიზლარის ქართველების მეტყველება (მოზდოკურთან ერთად) ერთ დიალექტად განიხილებოდა, თუმცა, რამდენიმე ათეული წლის წინათ ეს დიალექტი მთლიანად რუსულმა ენამ ჩაანაცვლა. დიმიტრი არაყიშვილი თავის მიერ ფიქსირებულ სიმღერებს კახურად მიიჩნევდა, თუმცა დრომ მათი ქართლურობა დაამტკიცა.